Mijn eerste indruk
Door: Charissa
Blijf op de hoogte en volg Charissa
13 Februari 2016 | Suriname, Paramaribo
Gu Morgu,
Daar zit ik dan, aan de andere kant van de wereld, te genieten van het zonnige Paramaribo. Het is zaterdagochtend, dat betekend dat ik hier al een week zit. Wauw, wat gaat de tijd snel. De eerste week is het even wennen. Het verblijf, waar ik woon heeft bijvoorbeeld geen warm water! Maar stiekem is het wel lekker om onder een koude douche te staan na een lange dag fietsen. Fietsen is hier ook even een dingetje. Hier moet je namelijk aan de linkse kant fietsen, er zijn ook geen fietspaden en ze houden zich hier al helemaal niet aan het snelheidslimiet. Best gevaarlijk, maar gelukkig val ik op met mijn blonde haren. De auto’s toeteren de hele dag en maken sissende geluiden naar je, ook krijg ik vaak voorrang. Soms blijven ze ook gewoon naast je rijden en vragen ze je van alles. Dus aan de andere kant is het ook hartstikke veilig om te fietsen. Ondertussen ken ik Paramaribo op mijn duim. Ze hebben hier veel eenrichtingswegen, de heenweg is goed te doen, maar de terugweg is iets lastiger. Ik heb al veel rondjes gereden. Maar dat heeft ook zijn voordelen, zo ben ik langs armere wijken gefietst en indiaanse dorpjes, heel bijzonder om te zien. Verder zie je op straat veel wilde honden, katten en zwervers. Ze zijn zo dun dat je ze het liefst wat te eten wilt geven. Nu we het over eten hebben, het eten is hier heerlijk en spotgoedkoop. Kleine porties kennen ze hier niet, ik leef hier van de foodiebags. Maar let wel op, bestel altijd je eten zonder sambal! Want geloof me, je mond staat in vuur en vlam en de stoom komt letterlijk uit je oren, haha. Verder heb je hier veel gezellige restaurantjes en cocktailbarretjes. Omdat uit eten gaan zo goedkoop is, gaan we bijna elke dag naar een restaurant. Het is soms zelfs voordeliger dan boodschappen doen. Je hebt veel Chinese supermarkten waar ze alle basisproducten verkopen. Ben je liever wat luxe gewend, dan kun je naar de Tulip. Dat is een supermarkt waar ze alle producten vanuit Nederland verkopen, maar daar hangt wel een redelijk prijskaartje aan. De bevolking is erg aardig, je kunt ze alles vragen en wensen je daarna een goede dag toe. Ook de taxi chauffeurs geven je goede tips over leuke feestjes of trips. ’s Avonds moet je altijd een taxi nemen, want het is te gevaarlijk om in het donker over straat te lopen of te fietsen. Veel studenten van het verblijf hebben een privétaxi, wij zijn daar nog naar op zoek. We hebben namelijk al veel pech gehad met de taxi. We zijn al vaak op het verkeerde adres afgezet, haha. Maar gelukkig is er ook een bus die je kunt nemen. De bus is erg leuk om te nemen, zit vol Surinaamse studenten en ze draaien goede muziek, zoals Surinaamse rap, maar ook gewoon de top 40. Er hangt zelfs een tv scherm voorin waar je de klip op kan zien. De studenten zingen en dansen mee op het ritme van de muziek, een hele leuke ervaring. Ik heb niet alleen pech met de taxi. Gisteren had ik bijvoorbeeld geen stroom in mijn kamer. Gelukkig hebben we een klusjesman bij het verblijf, die je altijd kunt bereiken en het probleem voor je komt oplossen. Binnen een uur was het opgelost. En vandaag hebben we geen water! Het is wel overleven hier hoor, ik word goed op de proef gesteld. Gelukkig heb ik Kees de Gekko en Harry de kakkerlak die altijd aan mijn zij staan. Kees en Harry wonen al bij mij sinds dag één. Tot mijn spijt heb ik vannacht afscheid moeten nemen van Harry, hij lag plotseling dood in de badkamer. Daarnaast heb ik ook vijanden in mijn kamer rondvliegen, de muggen. Heel vervelend, maar niks tegen te doen. Ik heb al een aantal wondermiddelen ingeslagen, maar die werken maar voor korte tijd. Ik tel al 35 muggenbeten, en dat jeukt verschrikkelijk. ’s Nachts houdt de jeuk me wakker. Maar goed, slapen is toch al lastig hier. Ik ben elke dag rond half 6 wakker. Meestal val ik na een uur wel weer in slaap. Ondertussen kan ik altijd even een berichtje sturen naar vrienden en familie, want in Nederland is het vier uur later.
Vanaf maandag begin ik met stage lopen op de basisschool Het Gouden Hart. Het Gouden Hart is een niet zomaar een school, het is een huis die is omgebouwd tot een school, heel bijzonder. Hier zitten voornamelijk kinderen op school die gedrags- en leerproblemen vertonen. Een leuke uitdaging!
Voor nu ga ik nog even lekker genieten van het weekend. Gisteren heb ik het weekend al goed ingeluid met het zien van een mooie dansshow. Vrijdagochtend waren we uitgenodigd op het Surinaams Pedagogisch instituut (SPI) om een nieuw dansproject bij te wonen. Tien klassen hadden een dans voorbereid. Erg leuk om te zien. Foto’s en video’s volgen nog. Het SPI is een middelbare school waar ze de lerarenopleiding volgen. Wij brengen zo nu en dan een bezoek aan het SPI omdat daar het kantoor van onze vertrouwenspersoon zit. Hij is degene die verantwoordelijk is over onze stages.
Adyiosi, brasa, bosi (afscheid, knuffel, kusje)
Charissa
Daar zit ik dan, aan de andere kant van de wereld, te genieten van het zonnige Paramaribo. Het is zaterdagochtend, dat betekend dat ik hier al een week zit. Wauw, wat gaat de tijd snel. De eerste week is het even wennen. Het verblijf, waar ik woon heeft bijvoorbeeld geen warm water! Maar stiekem is het wel lekker om onder een koude douche te staan na een lange dag fietsen. Fietsen is hier ook even een dingetje. Hier moet je namelijk aan de linkse kant fietsen, er zijn ook geen fietspaden en ze houden zich hier al helemaal niet aan het snelheidslimiet. Best gevaarlijk, maar gelukkig val ik op met mijn blonde haren. De auto’s toeteren de hele dag en maken sissende geluiden naar je, ook krijg ik vaak voorrang. Soms blijven ze ook gewoon naast je rijden en vragen ze je van alles. Dus aan de andere kant is het ook hartstikke veilig om te fietsen. Ondertussen ken ik Paramaribo op mijn duim. Ze hebben hier veel eenrichtingswegen, de heenweg is goed te doen, maar de terugweg is iets lastiger. Ik heb al veel rondjes gereden. Maar dat heeft ook zijn voordelen, zo ben ik langs armere wijken gefietst en indiaanse dorpjes, heel bijzonder om te zien. Verder zie je op straat veel wilde honden, katten en zwervers. Ze zijn zo dun dat je ze het liefst wat te eten wilt geven. Nu we het over eten hebben, het eten is hier heerlijk en spotgoedkoop. Kleine porties kennen ze hier niet, ik leef hier van de foodiebags. Maar let wel op, bestel altijd je eten zonder sambal! Want geloof me, je mond staat in vuur en vlam en de stoom komt letterlijk uit je oren, haha. Verder heb je hier veel gezellige restaurantjes en cocktailbarretjes. Omdat uit eten gaan zo goedkoop is, gaan we bijna elke dag naar een restaurant. Het is soms zelfs voordeliger dan boodschappen doen. Je hebt veel Chinese supermarkten waar ze alle basisproducten verkopen. Ben je liever wat luxe gewend, dan kun je naar de Tulip. Dat is een supermarkt waar ze alle producten vanuit Nederland verkopen, maar daar hangt wel een redelijk prijskaartje aan. De bevolking is erg aardig, je kunt ze alles vragen en wensen je daarna een goede dag toe. Ook de taxi chauffeurs geven je goede tips over leuke feestjes of trips. ’s Avonds moet je altijd een taxi nemen, want het is te gevaarlijk om in het donker over straat te lopen of te fietsen. Veel studenten van het verblijf hebben een privétaxi, wij zijn daar nog naar op zoek. We hebben namelijk al veel pech gehad met de taxi. We zijn al vaak op het verkeerde adres afgezet, haha. Maar gelukkig is er ook een bus die je kunt nemen. De bus is erg leuk om te nemen, zit vol Surinaamse studenten en ze draaien goede muziek, zoals Surinaamse rap, maar ook gewoon de top 40. Er hangt zelfs een tv scherm voorin waar je de klip op kan zien. De studenten zingen en dansen mee op het ritme van de muziek, een hele leuke ervaring. Ik heb niet alleen pech met de taxi. Gisteren had ik bijvoorbeeld geen stroom in mijn kamer. Gelukkig hebben we een klusjesman bij het verblijf, die je altijd kunt bereiken en het probleem voor je komt oplossen. Binnen een uur was het opgelost. En vandaag hebben we geen water! Het is wel overleven hier hoor, ik word goed op de proef gesteld. Gelukkig heb ik Kees de Gekko en Harry de kakkerlak die altijd aan mijn zij staan. Kees en Harry wonen al bij mij sinds dag één. Tot mijn spijt heb ik vannacht afscheid moeten nemen van Harry, hij lag plotseling dood in de badkamer. Daarnaast heb ik ook vijanden in mijn kamer rondvliegen, de muggen. Heel vervelend, maar niks tegen te doen. Ik heb al een aantal wondermiddelen ingeslagen, maar die werken maar voor korte tijd. Ik tel al 35 muggenbeten, en dat jeukt verschrikkelijk. ’s Nachts houdt de jeuk me wakker. Maar goed, slapen is toch al lastig hier. Ik ben elke dag rond half 6 wakker. Meestal val ik na een uur wel weer in slaap. Ondertussen kan ik altijd even een berichtje sturen naar vrienden en familie, want in Nederland is het vier uur later.
Vanaf maandag begin ik met stage lopen op de basisschool Het Gouden Hart. Het Gouden Hart is een niet zomaar een school, het is een huis die is omgebouwd tot een school, heel bijzonder. Hier zitten voornamelijk kinderen op school die gedrags- en leerproblemen vertonen. Een leuke uitdaging!
Voor nu ga ik nog even lekker genieten van het weekend. Gisteren heb ik het weekend al goed ingeluid met het zien van een mooie dansshow. Vrijdagochtend waren we uitgenodigd op het Surinaams Pedagogisch instituut (SPI) om een nieuw dansproject bij te wonen. Tien klassen hadden een dans voorbereid. Erg leuk om te zien. Foto’s en video’s volgen nog. Het SPI is een middelbare school waar ze de lerarenopleiding volgen. Wij brengen zo nu en dan een bezoek aan het SPI omdat daar het kantoor van onze vertrouwenspersoon zit. Hij is degene die verantwoordelijk is over onze stages.
Adyiosi, brasa, bosi (afscheid, knuffel, kusje)
Charissa
-
14 Februari 2016 - 00:03
Kobi:
Leuke 1e week Charis, succes met je stage! -
14 Februari 2016 - 01:06
Tante Fem:
Leuk te lezen, succes op het schooltje! -
14 Februari 2016 - 10:20
Annelies:
Hoi Charissa,
Leuk om je eerste verslag te lezen. Je hebt al heel wat indrukken en ervaringen opgedaan.
Ben heel benieuwd naar je stage en kijk alweer uit naar je volgende verslag.
brasa
Annelies -
14 Februari 2016 - 16:21
Dylie :
Rip harry. hahaha ga stuk om je verhaal! Gelukkig heb je eindelijk een stage en hij klinkt leuk. veel plezier daar nog xxx -
14 Februari 2016 - 20:16
Oom Rudolf:
Hoi Charissa, wat een leuk verhaal, volgens mij ga je een leuke tijd tegemoet
Leuk om je verhalen te volgen. Volgens mij ga je een leuke tijd tegemoet.
Groeten
Oom Rudolf
-
14 Februari 2016 - 20:34
Addy:
Wat leuk om dit allemaal te lezen. Ik heb echt geen idee van het leven in Suriname. Ik ben benieuwd naar al jouw avonturen. -
16 Februari 2016 - 21:52
Martin En Erica:
Hoi Charissa, superleuk om je avonturen te lezen! Heel veel succes op je stageadres.
We blijven je belevenissen volgen!
Groetjes Martin, Erica en de boys. -
17 Februari 2016 - 15:45
Jeanine Enter:
Hallo Charissa,
Wat leuk om op deze website je eerste indrukken in dit land mee te lezen. Bij een keuze voor een minor Good Practice komt dan opeens veel kijken. Ik ben benieuwd hoe je inmiddels je stage ervaart en of je het beloningssysteem al hebt weten te integreren. Jouw insteek om positief gedrag te stimuleren, in plaats van enkel negatief gedrag te corrigeren, is een mooi voorbeeld van hoe een HBO-Pedagoog te werk gaat!
Ik wens je nog meer van dat soort mooie leermomenten toe, tezamen met veel plezier met je medestudenten in Paramaribo.
Hartelijke groet,
Jeanine Enter
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
